Jeżeli cierpisz na poważne problemy wieńcowe, czeka Cię operacja wszczepienia bajpasów, amputacja kończyny lub inny inwazyjny zabieg, może zainteresować Cię parę faktów:
- średnia śmiertelność operacji wszczepienia by-passów (CABG) wynosi 4% – 10%. W rzeczywistości CABG ma ogólny wpływ na poprawę przeżycia. Według jednego z badań opublikowanych w New England Journal of Medicine, „w porównaniu z leczeniem farmakologicznym, operacja zakładania bajpasów, ani nie przedłuża życia, ani nie zapobiega zawałowi mięśnia sercowego u pacjentów z łagodną dusznicą. Umieralność natomiast w przypadku chelatacji EDTA, gdy przeprowadza się ją zgodnie z przyjętymi protokołami, wynosi 0%.
- Wszczepienie tętnic wieńcowych jest ponad 10-krotnie częściej narażone na ponowne zamknięcie w ciągu 3 lat w porównaniu z tętnicami wieńcowymi, które traktowane są terapią chelatacji EDTA. Efekt jest trwały tak długo, jak regularnie jest stosowana terapia.
- Po operacji CABG (wszczepienie bajpasów) powszechnie są obserwowane znaczne zaburzenia mózgowe, zwłaszcza u starszych pacjentów. Inaczej jest z EDTA. Ponieważ chelatacja ta przywraca przepływ krwi do mózgu, to często prowadzi również do polepszenia pamięci i funkcji poznawczych.
- Jeśli zatkane są tętnice wieńcowe w przypadku miażdżycy, można z powodzeniem założyć, że tętnice w mózgu, nerkach, płucach i innych istotnych dla życia narządach są również niedrożne. Angioplastyka lub CABG może oczyścić tylko kilka tętnic stymulujących serce. EDTA wszystkie.
- Innym zabiegiem chirurgicznym jest endarterektomia. Powszechnie stosowana w celu usunięcia złogów z tętnic szyjnych, które biegną do mózgu. Pacjenci po endarterektomii, którzy później stosują EDTA, obserwują zmniejszenie stopnia restenozy (ponownej okluzji) o 10%.
- Pomimo zagrożeń i kosztów związanych z tymi procedurami, często są to tylko tymczasowe i kosmetyczne poprawki. Restenoza tętnic wieńcowych leczonych tradycyjnie następuje w ciągu 6 miesięcy. Chelatacja EDTA natomiast trwale usuwa przeszkody naczyń krwionośnych w całym organizmie.
Jak dobrze działa chelatacja EDTA w przypadku chorób naczyniowych?
Praktycznie każde badanie wykazuje znaczną poprawę przypadku chelatacji EDTA. Oto kilka z głównych wyników:
- W 1993 roku metaanaliza 19 badań na 22.765 pacjentów otrzymujących terapię chelatacji EDTA w chorobach naczyniowych stwierdzono „mierzalną” poprawę u 87% z nich.
- W badaniu brało udział 2870 pacjentów z różnymi stopniami chorób zwyrodnieniowych, szczególnie choroby naczyniowej. Prawie 90% z nich wykazano poprawę w badaniach „spaceru”, EKG i Dopplera
- Miały miejsce badania małe, ślepej próby i zwrotnicy. U pacjentów z chorobą naczyń obwodowych stwierdzono znaczną poprawę w chodzeniu oraz przepływu krwi w kostkach i ramionach.
- U 30 pacjentów ze zwężeniem tętnicy szyjnej nastąpiła 30% poprawa przepływu krwi po leczeniu EDTA.
- U chorych na zwyrodnienie plamki żółtej obserwowano bardzo korzystne fotografie siatkówki, jeden z badanych wykazał znaczącą poprawę po EDTA.
- Chelatację EDTA oceniono też u pacjentów z chorobą naczyń wieńcowych i tętnic szyjnych używających techniki izotopowej 99. Odnotowano znaczącą poprawę przepływu krwi tętniczej i frakcji wyrzutowej (miara zdolności pompowania serca).
- 65 pacjentów oczekujących na operację wszczepienia bajpassów poddano terapii chelatacji EDTA przez średnio 6 miesięcy. Objawy u 89% (58) poprawiły się tak bardzo, że mogli odwołać operację.
- W tym samym badaniu, u 27 pacjentów czekających na zabieg amputacji kończyny z powodu złego krążenia obwodowego, chelatacja EDTA uratowała 24 z nich.
Badania nad EDTA „na nie”?
Oczywiście było kilka badań, które na początku nie wydawały się potwierdzać skuteczności EDTA. Najbardziej znaczące, pozornie dobrze kontrolowane, były dwa duńskie badania i próba w Nowej Zelandii, z których wszystkie zgłoszone nie wykazały żadnych widocznych korzyści. Dokładna analiza tych badań ujawniła jednak w późniejszym etapie problemy z zarządzania i interpretacji danych.
Jak zauważył Chappell i Janson, nie był stosowany w tych badaniach standardowy protokół leczenia chelatacji EDTA. Wszystkie opierały się głównie na palaczach (słabych responderach) z bardzo ciężkimi chorobami naczyniowymi, z których tylko 20 otrzymało prawdziwe leczenie. Według statystyk w tym badaniu zabiegi powinno otrzymać od 30 do 40 pacjentów.
Chociaż proces w Nowej Zelandii był kontrolowany głównie placebo, to wykorzystywane “placebo” rzeczywiście miało właściwości chelatujące. Zatem fakt, że różnice w stosunku do “placebo” były małe, nie ma tu sensu.
Gdy studiowano „surowe dane” z badania nowozelandzkiego stwierdzono, że 26% pacjentów traktowanych EDTA w porównaniu z tylko 12% kontroli “placebo” osiągnęło poprawę większą niż 100% w chodzeniu.
Wśród osób niepalących lub palaczy, którzy rzucili nałóg, 66% w grupie leczonej EDTA wzrósł przemierzany przez nich dystans spaceru średnio o 86% w porównaniu z 45% osób z grupy, która poprawiła się o zaledwie 56%. Zmniejszenie przepływu krwi, mierzone wskaźnikiem kostki/ramienia, stwierdzono u 6% pacjentów traktowanych EDTA i 35% kontroli. Chociaż autorzy tych badań osiągnęli negatywne wnioski, w rzeczywistości, ich dane wykazywały faktycznie pozytywne zastosowanie EDTA.
Jak bezpieczny jest EDTA?
EDTA jest bezpieczną i nietoksyczną substancją. LD50 (tzw. dawka, która zabija 50% zwierząt doświadczalnych) dla EDTA wynosi 2000 mg / kg masy ciała, co oznacza, że jest około 3.5 razy mniej toksyczny niż kwas acetylosalicylowy. Chociaż FDA odmawia zatwierdzenia go do leczenia chorób naczyniowych, chelatacja EDTA została zatwierdzona dla zabiegów odtruwania ołowiu i innych zatruć metalami ciężkimi przez ponad 50 lat. Przy podawaniu EDTA zgodnie z protokołem leczenia opracowanego przez Amerykańskie Kolegium I.V. chelatacja jest ponad 300 razy bezpieczniejsza niż operacja wszczepiania bajpassów. Większość działań niepożądanych leczenia obejmują niewielki dyskomfort (np. nudności, zawroty głowy, ból głowy), który szybko przechodzi.
Największe ryzyko występuje, gdy wlew podaje się zbyt szybko lub zbyt duża jest dawka. Ryzyko to praktycznie znika, gdy EDTA podawany jest przez odpowiednio przeszkolonego lekarza, który wynika z protokołu ACAM. Doustna terapia EDTA jest całkowicie nieinwazyjna, nawet bezpieczniejsza niż I.V. EDTA.
Wlew z I.V. EDTA czy forma doustna?
Większość chelatacji przeprowadzanych w USA polega na dożylnym podawaniu EDTA (I.V.), jednak doustna forma dopiero zaczyna być doceniana. Doświadczenia kliniczne wskazują, że doustna chelatacja zapewnia niektóre, ale nie wszystkie korzyści płynące z terapii I.V. Ogólnie rzecz biorąc, różnica korzyści jest podobna i sprowadza się raczej do szybkości działania niż do jakości.
Terapia dożylna ma bezpośredni i silny wpływ na organizm niemal natychmiast. Do podawania dożylnego sesja trwa zazwyczaj od około 3 do 4 godzin, podczas których przyjmowane jest około 1500 mg do 3000 mg EDTA (plus witamina C i innych składników odżywczych). Ilość zabiegów konieczne (na ogół około 20-50 sesji) zależy od stanu osoby. Kandydatami na I.V. chelatację są osoby, u których zdiagnozowano poważną miażdżycę, ciężkie zatrucia metalami, objawy niedrożności naczyń lub znacznego zwapnienia tkanek.
Przy stosowaniu doustnym jedynie około 3% do 8% jest absorbowane przez organizm w porównaniu z 100% do podawania dożylnego. Dlatego też, czas i dawkowanie wymagane do osiągnięcia tych samych korzyści z obu metod są bardzo różne. Co można osiągnąć w ciągu zaledwie kilku godzin z chelatacji dożylnej EDTA może potrwać kilka tygodni lub miesięcy przy doustnym stosowaniu.
Uważaj na rodzaj EDTA jaki stosujesz!
Zanim weźmiesz się za chelatację EDTA, musisz mieć świadomość, że pod EDTA kryje się kilka chelatorów. Wyróżnia się:
-
EDTA di sodowy (2-sodowy)
EDTA di sodowe jest chelatorem doskonałym. Jest pomocny w oczyszczaniu arterii ze złogów. Trzeba jednak uważać przy dłuższym stosowaniu, gdyż oprócz metali chelatuje również magnez, wapń i inne pierwiastki.
-
EDTA tetra sodowy (4-sodowy)
Dla osób ze wszelkimi problemami onkologicznymi poleca się chelatację tetra sodowym EDTA. Niestety jest on trudnodostępny w Polce w detalicznych ilościach, a hurtowe ilości są raczej surowcami przemysłowymi niż spożywczymi, które na cele lecznicze się nie nadają. Skutecznym tu substytutem moze być EDTA disodowe.
-
EDTA wapniowo sodowy
EDTA wapniowo-sodowe w większości przypadków nie nadaje się na cele lecznicze. Pozostawia on w organizmie zwapnienia, które zwykle chcemy raczej redukować. Powinny na niego w szczególności uważać osoby z problemami onkologicznymi (nowotwory, cysty). U tych osób obserwuje się szczególnie nadmierną akumulację wapnia w tkankach miękkich, co EDTA wapniowo – sodowe może jeszcze pogłębić.
-
I.V chelatacja EDTA
EDTA podawane dożylnie jest oczywiście bardziej skuteczne niż terapia doustna. W Polsce nie stosuje się jednak wlewów z EDTA. Forma dożylna ma zastosowania szczegolnie w przypadkach nagłych.* W chorobach przewlekłych, u osób których stan zdrowia nie wymaga szybkiego działania, doustna chelatacja EDTA jest dłuższa, ale równie skuteczna.
Doustna terapia EDTA może na przykład:
- uniknąć powikłań i chorób, które wynikają z akumulacji metali ciężkich i zwapnienia tkanek
- zapobiegać tworzeniu się skrzepów krwi, zmniejszając w ten sposób możliwość ataku serca lub udaru
- obniżać poziom cholesterolu we krwi
- pomóc rozrzedzać krew
- pomóc w redukcji peroksydacji lipidów (główna przyczyna miażdżycy)
- chronić organizm przed pewnymi substancjami rakotwórczymi, patogenami i innymi toksynami, które mogą obniżać jakość zdrowia
EDTA może okazać się pomocne, jeśli obserwujesz u siebie poniższe objawy:
- problemy z pamięcią lub “mgłę umysłową”
- choroby serca: angina i bóle w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, atak serca, uderzenie
- nadciśnienie tętnicze (wysokie ciśnienie krwi)
- cukrzycę
- toksyczność metali ciężkich
- chroniczne zmęczenie
- zaburzenia autoimmunologiczne
- fibromyalgię
- choroby nerek
- skurcze nóg / problemy z chodzeniem
- zaburzenia słuchu i wzroku
- duszności
- dysfunkcję hormonalną
- zaburzenia erekcji
- słabe krążenie / zimne stopy i ręce
- powolne gojenie się ran
EDTA stosowane dożylnie – najbezpieczniejsza forma stosowania
Stosowanie EDTA poprzez trakt żołądkowy może skutkować zatruciem ołowiem. Paradoks? Przecież EDTA stosuje się na chelatację z ołowiu.
Chodzi o to, że w pożywieniu istnieje pewna niewielka ilość ołowiu, która w normalnych okolicznościach nie wchłonęłaby się do organizmu. Gdy wprowadzamy EDTA jako kurację w tabletkach, suplement wyciągnie z pożywienia te szczątkowe ilości ołowiu i odłoży w organizmie.
Dlatego też:
- w miarę możliwości stosuj EDTA dożylnie
- jeśli nie masz takiej możliwości, wyłącznie podjęzykowo
- zawsze stosuj EDTA poza posiłkami (2 – 4h od jedzenia)
Z ciekawostek historycznych..
Podczas II wojny światowej, naukowcy szukali antidotum na „niemiecki trujący gaz”. Wcześniejsze zabiegi były w stanie usunąć ten gaz, ale były toksyczne. EDTA okazał się być bardzo skuteczny w leczeniu toksycznych metali ciężkich (na przykład zatrucia ołowiem) oraz z nadmiarem składników mineralnych (takich jak wapń – zwapnienia tkanek), bez skutków ubocznych. Kuracja EDTA pozwalała usunąć metale ciężkie lub minerały zanim dalej będą uszkadzać ciało. W latach ‘40 marynarka używała właśnie chelatacji EDTA w leczeniu zatrucia ołowiem.